Grigorij Orłow
Grigorij Grigorijewicz Orłow (1734–1783) – rosyjski wojskowy, uczestnik obalenia cara Piotra III Romanowa, faworyt carycy Katarzyny II.
O Grigoriju Orłowie[edytuj]
- Grigorij Orłow, kolos o dziecięcej twarzy, czuł się jak ryba w wodzie we wszelkich zadaniach wymagających użycia siły fizycznej, lecz zupełnie nie dawał sobie rady jako członek świty dworskiej. Z powodu błędów popełnionych w rozmowach pokojowych z Turkami Katarzyna praktycznie pozbawiła go wpływów politycznych. Był za to znakomitym kochankiem, ale też do czasu. Już wkrótce cesarzowa nie mogła znieść jego nadmiernych potrzeb. Zmarł utraciwszy zmysły prześladowany przez ducha Piotra, choć morderstwo zaplanował nie on sam, lecz jego brat Aleksiej.
- Autor: Adam Ian, Seks i sława. Od Kleopatry do Polańskiego, tłum. Agnieszka Tynecka, Tomasz Bednarowicz, Robert Foltyn, Time after Time. International, USA Los Angeles-Łódź 1991, ISBN 8390036002, s. 21.
- Następcą [Stanisława Augusta] Poniatowskiego został wspomniany już brat mordercy Piotra III, Grigorij Orłow, który odznaczał się nieprzeciętnym wzrostem i imponującą muskulaturą. W przeciwieństwie do dwóch poprzednich, wykształconych i eleganckich kochanków carycy, uchodził za kłótliwego pijaka, który w życiu nie przeczytał żadnej książki. Zdawało się, że właśnie takiej odmiany szukała ciągle żądna wrażeń Katarzyna; u jej boku olbrzym o anielskiej twarzy” zrobił karierę. Kochankowie swojego związku nie trzymali w tajemnicy, a Orłow z dumą nosił na piersi ozdobiony brylantami miniaturowy portret swojej pani. W czasie, kiedy ich miłość była najbardziej żarliwa, Katarzyna kazała zbudować wspaniały pałac – bajkowe schronienie dla miłosnych igraszek.
- Autor: José María López Ruiz, Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata, tłum. Agata Ciastek, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 196.
- Temu, który uwolnił Moskwę od zarazy.
- Opis: inskrypcja na łuku triumfalnym w Moskwie upamiętniająca udział Orłowa w walce z epidemią zarazy w 2. połowie XVIII wieku.
- Źródło: Helmut Werner, Tyranki. Najokrutniejsze kobiety w historii, tłum. Monika Gajowa, Wydawnictwo Jeden Świat, Warszawa 2005, ISBN 8389632241, s. 202.