Henryk II Plantagenet

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Henryk II Plantagenet

Henryk II (zwany także Henrykiem Andegaweńskim, fr. Henri II Curtmantle; 1133–1189) – hrabia Andegawenii od 1151, król Anglii od 1154 z dynastii Plantagenetów.

  • Czy nikt nie pozbędzie się dla mnie tego buntowniczego księdza?
    • Opis: o Tomaszu Beckecie, wypowiedziane pod koniec 1170; słowa te zachęciły towarzyszących mu rycerzy pod wodzą Reginalda Fitzurse’a do podjęcia wyprawy w celu zamordowania Becketa, co później uczynili
    • Źródło: Rodney Castleden, Krwawi mordercy, maniacy szaleni i nienawistni – od starożytności do czasów współczesnych. Część I – zabójstwa polityczne, truciciele i trucicielki, szaleńcy, tłum. Olga Kaczmarek, wyd. Bellona, Warszawa 2008, s. 172.
  • Dość mi tego, coś powiedział! Nie troszczę się już ani o siebie ani o świat.
    • Opis: niedługo przed śmiercią, gdy jego kanclerz przyniósł mu listę zdrajców angielskich znalezioną na dworze króla Francji; na jej czele był Jan bez Ziemi.
    • Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, tłum. Wacław Rogowicz, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, s. 108.
  • Duchowieństwo mężnie nas zachęca do wystawienia się na niebezpieczeństwo, bo samo nie otrzyma żadnego ciosu w bitwach i nie dźwiga żadnego brzemienia, którego mogłoby uniknąć.
  • Hańba pokonanemu królowi. Niech Bóg przeklnie dzieci, które po sobie pozostawiam!
    • Opis: ostatnie słowa
    • Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, s. 221.
  • Poddani moi to tchórze bez honoru! Nie dochowują wiary swemu panu i dopuszczają, żebym był pośmiewiskiem jakiegoś tam klechy z gminu.
    • Opis: nawiązując do konfliktu z Tomaszem Becketem; cytat przypisywany.
    • Źródło: ks. Wincenty Zaleski, Święci na każdy dzień, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2002, ISBN 8386655194, s. 824.

O Henryku II Plantagenecie[edytuj]

  • Henryk II odziedziczył słynny andegaweński temperament. Podobno pewnego razu z wściekłości porwał na sobie szaty i rzucił się na ziemię, gryząc ze złości słomę.
    • Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, tłum. Grażyna Jagielska, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 8385763058, s. 31.