Józefina

Józefina (właśc. Marie-Josèphe Rose Tascher de la Pagerie, 1763–1814) – pierwsza żona Napoleona I, matka Eugeniusza de Beauharnais i Hortensji de Beauharnais.

Chcę ponownie wyjść za mąż. Widziałaś u mnie generała Bonaparte… Spytasz, czy go kocham. Ale… nie. Czy jestem zatem niechętna? Nie, ale jestem wobec niego obojętna, a to mi się nie podoba… Podoba mi się natomiast jego wielkie uczucie, o którym mówi z siłą tak wielką, że nie mogę wątpić w jego uczciwość, i właśnie dlatego wzbraniam się nadal przed wyrażeniem zgody na małżeństwo…
- Opis: z listu do przyjaciółki.
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 58–59.

Figę z makiem, nie doczekacie się ode mnie perlistego śmiechu!
- Opis: miała bardzo zepsute zęby i nie pokazywała ich ludziom.
- Źródło: Elwira Watała, Wielcy zboczeńcy, Warszawa 2007, ISBN 9788373992276.

Nie zgilotynowali mnie, zobaczycie, jeszcze zostanę królową Francji!
- Autor: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 53.

Podróż tutaj była niewypowiedzianie przykra i wyczerpująca. 18 dni byłam w drodze, ciągle miałam gorączkę i silne kłucie w boku…
- Opis: o swej podróży do Włoch, która podjęła w celu zakończenia rozłąki z Napoleonem.
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 63.

Umieram z nudów… Mój mąż mnie nie kocha, ale ubóstwia, i obawiam się, że pewnego dnia z tej miłości zwariuje…
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 65.

O Józefinie[edytuj]

Józefino, gdzie odnajdzie Cię ten list? Jeśli w Paryżu, to znaczy, że moje nieszczęście jest pewnikiem, nie kochasz mnie już! Pozostaje mi tylko mi śmierć… Wszystkie moje nadzieje zgasły. Poddaję się nieodwracalnemu wyrokowi losu. Okrył mnie sławą tylko po to, żebym bardziej odczuwał swoje nieszczęście. W mojej sytuacji jestem w stanie przywyknąć do wszystkiego, tylko nie do myśli, że już nigdy nie będę mógł Cię szanować! Nie! To niemożliwe! Moja Józefina jest w drodze do mnie; kocha mnie przynajmniej trochę; miłość, którą sobie przysięgliśmy, nie może ulotnić się po dwóch miesiącach. Nienawidzę Paryża, kobiet, miłości… Źle się czuję… a Twoje zachowanie… Czy mam ci robić wymówki? Nie! Twoje postępowanie to Twój los. Tak urocza, tak piękna, tak słodka, jak możesz (nieczytelne) być powodem mojej rozpaczy? Żegnaj, Józefino, sama myśl o Tobie napawa mnie szczęściem…
- Autor: Napoleon I (list)
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 61.

(…) nie mam prawa wymagać od Ciebie takiej samej miłości, jaką ja Cię darzę. Dlaczego koronki mają ważyć tyle co złoto? Ulegam władzy, jaką ma nade mną Twoja uroda, Twój charakter, cała Twoja osoba. Nie mam prawa oczekiwać od Ciebie tego samego, ponieważ natura nie obdarowała mnie wdziękami, których byłoby mi trzeba, by przywiązać Cię do siebie…
- Autor: Napoleon I
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 65.

(…) nie zapomnij przekazać mi wiadomości, że wierzysz w moją miłość do Ciebie, że kocham Cię ponad wszystko na świecie. Że Tobie poświęcam każdą chwilę mojego życia; że nie ma chwili, żebym nie myślał o Tobie; że nigdy nie pomyślałam o żadnej innej kobiecie; że wszystkie one bez wyjątku są pozbawione wdzięku, urody, duszy; że Ty, cała Ty, jak Cię widzę, podobasz mi się, że tylko Ty możesz zniszczyć wszystkie moje duchowe siły; że całkowicie opanowałaś moje myśli, która nie byłaby Tobie podporządkowana; że moje siły, moje ramiona, moja dusza należą Ciebie; że w Twoim ciele jest moja dusza; i że jeśli nie zechcesz kochać mnie dłużej, umrę…
- Autor: Napoleon I (list)
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 61.

Poświęcam losowi.
- Opis: napis na obrączce podarowanej przez Napoleona w dniu ślubu 8 marca 1796.
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 59.

Strzeżcie się byłej wicehrabiny de Beauharnais, która utrzymuje potajemne kontakty z władzami rządowymi!
- Opis: anonimowy donos, który posłużył rewolucyjnym pachołkom do aresztowania Józefiny w 1793.
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 50–51.

Wiesz dobrze, że nie zniósłbym widoku Ciebie z kochankiem… Zobaczyć go i wyrwać mu serce, to byłoby dla mnie jednym i tym samym… Jestem pewien Twojej miłości i jestem z niej dumny… Dziecko, tak jak matka godne uwielbienia, przyjdzie na świat i będzie mu wolno przez długie lata przebywać w Twoich ramionach. Tymczasem ja. nieszczęsny, musiałem zadowolić się jednym tylko dniem. Tysiące razy całuję Twoje oczy, Twoje usta, Twój język, całą Ciebie. Uwielbiania, w jak wielka jest Twoja władza nade mną? Jestem chory na ciebie. Uwielbiana, jak wielka jest Twoja władza nade mną? Jestem chory na ciebie. Pożera mnie gorączka…
- Autor: Napoleon I (list)
- Źródło: Sigrid Maria Grössing, Kobiety za kulisami historii, op. cit., s. 62.